11 september 2011

De verveling ten top








Onlangs kwam mijn plan tijdens een middagmaal met enkele, ondertussen ‘ex-‘,  collega’s ter spraken.
De wenkbrauwen werden gefronst en vol vertwijfeling werd er geopperd, hoe er mensen konden bestaan die aan zo een vervelende onderneming  enig plezier kunnen beleven. Een dag of wat … OK, met de fiets zodat de zaak wat opschiet, misschien ook nog wel, maar dag na dag enkel stappen tot de avond komt en dan vroeg gaan slapen om de volgende morgen er terug tegenaan te gaan dat 100 dagen aan een stuk!
Ik voelde me volkomen onbekwaam om hun  duidelijk te maken, dat ik niet verwachtte dat ik ook met maar enig probleem in verband met verveling zou te maken hebben. Evenmin als dit het geval was mijn eerdere fietstocht naar Umbrië. Ontdaan van iedere ballast, een prachtige film waar jezelf in het decor rond rijdt en die blijft boeien van s ’morgens tot s ’avonds, van de eerste tot de laatste dag. Hoe leg je zoiets uit?
De volgende tekst van Willem Vermandere is misschien wel een aanzet, voor wie toch een poging wil wagen een en ander te begrijpen zonder het aan den lijve ondervonden te hebben.

Onderweg


Onderweg ben ik zigeuner, onderweg ben ik een kind
van de rusteloze wegen, te voet en welgezind
weg uit het nauwe vaderland
naar het bergland naar de rotsen naar den bos- en de waterkant

Onderweg daar zit je veilig ...
je mag jodelen en zingen, ...
onderweg leer je vergeten, gisteren ligt ver achter u
en voor morgen nog geen zorgen, onderweg is 't altijd nu

Je passeert langs kathedralen en je duizelt keer op keer
van die stoutmoedige dromen van die bouwers van weleer
en zo leer je blind vertrouwen en vorderen ondanks brute pech
wuif veel liever dan te vloeken naar de kinders langs de weg

En je loopt door de paleizen met uw hoofd vol romantiek
maar uit krotten en ruïnes klinkt er klaaglijke muziek
deelt uw brood met lotgenoten, zoveel zwervers grauw van vel
langs de gloeiend hete wegen, in steden vol kommer en kwel

Onderweg op markten en pleinen vind je volk mild en gastvrij
en dat schenkt u met handen en voeten zoete vruchten allerlei
en zo vind j' ook uw geliefde, met nog jaren voor de boeg
van uw teder zacht beminde, daarvan krijg je nooit genoeg

Onderweg ben je nomade, soepel plooiend speels van geest
je geeft u over aan de genade, je wordt vrij en onbevreesd
want je botst met tegenstrevers, elkendeen zegt zijne zeg
leer geduldig incasseren van tegenliggers onderweg

Los van vastgeroest' ideeën, onderweg pluk je den dag
pelgrim ben je heel je leven, vorderen doe je liefst zig-zag
haast u haast u uiterst langzaam, want het einddoel is bekend
daar valt weinig van te zeggen, niet bepaald een happy-end

Ooit als kind ben ik vertrokken, zonder route kaart of plan
onderweg al heel mijn leven, wat is daar de zin toch van
onderweg stel je geen vragen, voor hoelang nog en waarom
onderweg ben je zigeuner, je reist voort en ziet niet om
uit de CD Onderweg van Willem Vermandere .